07 oktober 2017

Lee Ranaldo (Les Ateliers Claus - 06.10.2017)

Er moet iets in de Belgische bodem zitten dat een zekere aantrekkingskracht uitoefent op de voormalige Sonic Youth-leden Thurston Moore en Lee Ranaldo. Moore cureert binnenkort het Sonic City Festival en resideert in november een paar dagen in Les Ateliers Claus voor concerten en opnames. En ook voor Ranaldo zijn het drukke dagen in het Vlaamsche Land met concerten in Les Ateliers Claus en in de N9 in Eeklo, met de tentoonstelling "New Works" in de Gentse Galerie Jan Dhaese en met de tentoonstelling "Lost Ideas" in Cultuurcentrum De Steiger in Menen. Aan deze laatste tentoonstelling van grafisch werk koppelde hij ook nog een 'participatieve performance' van "The Shibuya Displacement", een soundscape die Ranaldo maakte toen hij in 2006 in Tokyo verbleef en er opnames maakte van de metro-aankondigingen in het Shibuya-station.

Maar vanavond stond zijn nieuwe album "Electric Trim" centraal. In een heel intieme setting (een uitverkocht zaaltje van +/- 120 mensen die bijna op de schoot van Ranaldo zaten) bracht Ranaldo - solo op akoestische gitaar - uitgepuurde versies van vooral nieuw materiaal, aangevuld met enkele oudere songs (zoals het frisse "Off The Wall" uit het album "Between the Times and the Tides" uit 2012).

Van het solo-werk van Ranaldo hebben me altijd de experimentele platen (zoals "Amarillo Ramp", "Frome Here To Infinity" of "Scriptures of the Golden Eternity") meer aangetrokken dan zijn conventionelere song-albums, waar telkens wel pareltjes te ontdekken vallen maar die voor het overige qua sound maar vooral qua songteksten geen onuitwisbare indruk nalaten. En zo was het ook bij de eerste luisterbeurt van "Electric Trim".

Maar de zeer intieme setting van het concert van vanavond, alsook het feit dat hij over de meeste nummers kort uitweidde en aldus van een persoonlijke toets voorzag, wierp een nieuw licht op het solo-materiaal van Ranaldo. Zoals over "Circular" : een nummer dat tracht een inzicht te bekomen in de intrigerende werking van dagdagelijkse routines van het leven : gaande van het ochtendlijke kopje koffie tot het slaapritueel.  Bij titeltrack "Electric Trim" bracht Ranaldo de Amerikaanse auteur Jonathan Lethem onder de aandacht. Ranaldo schreef veel van de teksten van het nieuwe album samen met deze schrijver en "Electric Trim'"was het eerste resultaat van hun samenwerking.

Over "Uncle Skeleton" had Renaldo een heel filmische uitleg : "My attempt to write one of those cowboy-songs like rock-bands in the sixties did, like El Paso. Jonathan had a good hand in the lyrics on this one. We tried to reconcile a couple of different forces at work and we ended up with one of those things, like when you go to the movies to see a Western. They mix up the reels an they play four reels of one movie and three reels of another movie and in the middle two trains crash in the middle of the screen and everything kinda falls apart." Een stuk minder lyrisch was de uitleg over het ietwat magere beestje "New Thing" (dat echter wel een oorwurm bleek te zijn in de dagen na het concert) : een liefdes-ode aan het internet.

Eén van de hoogtepunten van het concert was ongetwijfeld "Thrown over the Wall", zijn protestnummer van "resistance" tegen de "conservative wave of power that swept through my country recently and is moving across Europe and South-America. A last ditch of an old white mans attempt to hold on to the power and to the old ideologies of the forties and fifties. Instead of looking ahead at equal rights and anti-gun rights. When was the last time you seriously contemplated the risk of nuclear war ? 40 years ago maybe ? Well, here it is again." Ranaldo op z'n grimmigst.

Op plaat is "Last Looks" een duet met Sharon Van Etten. Het nummer werd geïnspireerd door de kreet "Last Looks'"die Ranaldo regelmatige hoorde slaken wanneer hij opnames bijwoonde van de HBO-reeks Vinyl (Ranaldo schreef muziek voor de pilot van de serie), een uitspraak die doelt op het gebruik om - nét voordat de camera's in gang schieten - nog enkele schmink- of kledij-aanpassingen te doen "to make everything look perfectly fake for the camera". Ranaldo hergebruikte deze terminologie om een ode te schrijven aan enkele dierbaren die hem de voorbije jaren ontvallen zijn.

Het laatste half uur van het anderhalf uur durende concert was weggelegd voor drie oudere songs. Om te beginnen met "Ambulancer", een emotionele song uit "Last Night On Earth" (2013). De begin-riff van het nummer deed Ranaldo denken aan 'Ambulance Blues' van Neil Young, hence the name. Vervolgens het van jeugdsentiment druipende "The Rising Tide", een "see fairing song" over de gelijknamige boot die in de tuin van een jeugdvriend lag en waar Ranaldo veel vertoefde na school om er - zoals pubers doen - te worstelen met de grote "teenage questions". "Where are we going ? How are we going to get there ? What are we going to do ? In ten years from now, will you still know who I am ? Will we still be friends ?". Weten dat de wereld klaar is om zich aan je te openbaren, alleen nog niet weten hoe en wanneer het zal gebeuren. Tijdens de enige bisser mocht de geest van Lou Reed even rondwaren in het kleine zaaltje in Sint-Gillis middels de mooie Velvet Underground-cover "Ocean".

De erfenis van Ranaldo zal toch wel vooral zijn bijdrage aan Sonic Youth blijven, maar het blijft ook nu nog een intrigerende figuur, die de diverse aspecten van zijn creatieve brein blijft exploreren in grafisch werk, in experimentele sounds én in traditionele song-structuren. Van dat laatste kregen we vandaag een warme en enthousiast gebrachte staalkaart.


Setlist :
- Moroccan Mountains
- Let's start again
- Circular (right as rain)
- Electric Trim
- Off The Wall
- Uncle Skeleton
- New Thing
- Thrown over the wall
- Last Looks
- Ambulancer
- The Rising Tide
-----
- Ocean

Geen opmerkingen: