13 augustus 2017

Baloji (Antilliaanse Feesten - 12.08.2017)

Het concert van de Belgisch-Congolese muzikant Baloji Tshiani op de 35° editie van de Antilliaanse Feesten had ik vetjes aangestipt. In eerste instantie omdat de man een interessant muzikaal parcours heeft afgelegd : van MC Balo bij het legendarische Starflam tot een mooie solo-carrière waarbij hij doorheen zijn twee albums (en één EP) meer en meer teruggrijpt naar de soukous-muziek van zijn Congolese geboortegrond. En in tweede instantie omdat de man me zeer aangenaam verraste tijdens een aflevering van de uitstekende Canvas-reeks Off The Record. In die aflevering etaleerde Baloji zich als een warme, intelligente en goedlachse persoonlijkheid met een heel interessante en eclectische muzikale smaak. Redenen te over derhalve om 's nachts af te zakken naar de Cahier-clubtent.

Het concert vertrok ietwat laat uit de startblokken - er moest in allerijl een vervangende keyboard opgediept worden - en de clubtent liep aanvankelijk ook maar matig warm voor de set van Baloji, aan wiens enthousiasme en energieke moves het echter zeker niet lag. Laten we het erop houden dat het een klein beetje een mis-programmatie was : de verkeerde act op het verkeerde moment. Op zaterdagnacht wil een door donderwolkje-cocktails geïntoxiceerd publiek eerder zotjes uit de bol gaan en met t-shirts zwaaien op simpele soca à la Rebels Band. De gelaagde soukous-met-een-boodschap van Baloji paste niet meteen in dat party-plaatje. En dat tijdens de set het Frans de voertaal was - niet meteen de eerste of tweede taal van de meeste festivalgangers met veelal Antilliaanse roots -, hielp de zaak ook niet vooruit.

Maar het siert Baloji dat hij het aanvankelijk ietwat lauwe publiek niet aan zijn hart liet komen en vol gas gaf, samen met zijn degelijke begeleidingsband. Een opvallend lid van die band was een oudere gitarist, die - gezeten op een stoel -de o zo herkenbare en o zo onweerstaanbare soukous-riedels uit zijn instrument deed stromen. Baloji noemde de man "mon père", waarvan ik echter vermoed dat het eerder als koosnaampje op te vatten was. Het publiek dat er wél voor koos om zich onder te dompelen in de heerlijke Congolese soukous, werd getrakteerd op heel veel liefde en enthousiasme van de springerige frontman. Baloji is ook niet van gisteren en hoedde zich er dus voor om niet al te politiek en drammerig uit de hoek te komen, doch liet de muziek voor zich spreken. Dat was dus vooral soukous, maar ook funk (met een hoofdrol voor de bassist tijdens het geweldige "Nakuenda" uit het debuut-album Hotel Impala) en hiphop kwamen geregeld om het hoekje kijken, waarbij ook moeilijkere en uitdagende ritmes niet werden geschuwd.

Hoogtepunt van de set was ongetwijfeld Lala, een lange lap soukous die in dat ene simpele woordje een Afrikaanse dualiteit blootlegde : in het Lingala betekent het woordje zoiets als "Loop ! Zoek dekking !" terwijl het in het Swahili uitdrukking geeft aan 'slapen' of 'liefde bedrijven'. En zo deed Baloji de kritiek - alsof het in Afrikaanse muziek alleen maar over seks gaat - af als zijnde niet helemaal juist .... maar ook niet helemaal on-juist. Baloji schreef het nummer ten tijde van de turbulente verkiezingsperiode in Congo in 2005-2006, om helaas te moeten vaststellen dat het nummer heden ten dage nog altijd actueel is en toepasbaar op zovele Afrikaanse landen met instabiele en corrupte regeringen. "A beautifull mess" in zoveel landen. De Minderhoutse Blauwbossen waren deze nacht héél even een stukje Katanga.

Geen opmerkingen: