Mooov Filmfestival 2017
Twee goede vriendinnen komen samen om in een busongeval. De ene vrouw was de echtgenote van een gevierd auteur, die uitgerekend op het ogenblik van het ongeluk een scheve schaats rijdt. De auteur zoekt troost bij het gezin van de overleden vriendin van zijn overleden vrouw en knoopt een vriendschap aan met de andere weduwnaar - een eenvoudige chauffeur - en zijn twee jonge kinderen. Hij vindt daar de nodige warmte én het broodnodige perspectief om zijn eigen leven en zijn carrière terug op de rails te zetten...
Fijngevoelig drama waarin wel een tikje teveel gedanst wordt op het slappe koord waar menig tearjerker ooit al afdonderde. Minder gedoseerd dan het oeuvre van de meester Koreeda, maar diens werk is natuurlijk hors catégorie. Desalniettemin een genietbare crowd-pleaser.
Een grauw voorstadje van Seoul. Een gammele bar wordt uitgebaat door een mooie jonkvrouw, die uit China teruggekeerd is om voor haar gehandicapte vader te zorgen. Drie losers hangen rond haar als een mot rond een kaars : een kleine crimineel, een overloper uit Noord-Korea en haar licht spastische verhuurder. Alle drie hengelen ze naar de aandacht van de jonge vrouw. Maar een mysterieuze vreemdeling gooit op dramatische wijze roet in het eten van de drie verschoppelingen...
Gefilmd in zwart/wit en af en toe onderbroken door korte, surrealistische tussenshots. Pas in de laatste shots - na een dramatisch voorval - wordt opnieuw in kleur gefilmd. Misschien een tikje té kunstig naar de smaak van velen en emotioneel nogal afstandelijk, maar ik kan dergelijke cinema wel pruimen. Typische festival-film.
Ooit was Ryota een gevierd auteur, maar ondertussen tracht hij de eindjes aan elkaar te knopen door te werken in dienst van een privé-detective. Hij verdient hiermee amper genoeg om de alimentatie bijeen te schrapen en ziet daarom zijn jonge zoon minder vaak dan hij zou willen. Stiekem maakt hij misbruik van zijn job om zijn ex-vrouw te bespioneren. Zijn vader is pas overleden en hij springt nog vaak binnen bij zijn uiterst kranige moeder. Op een dag wordt de stad getroffen door een tyfoon. Bij wijze van toeval moeten Ryota, zijn ex-vrouw en hun zoontje de nacht doorbrengen in het appartement van de moeder van Ryota...
Koreeda werkt met deze film gestaag verder aan wat stilaan een indrukwekkend oeuvre genoemd kan worden. Opnieuw een mix van perfect afgemeten emoties en ontwapenend natuurlijk presterende acteurs. Meer dan ooit is Koreeda de erfopvolger van Yasujiro Ozu.
Een jonge man erft de gammele goederenboot van zijn overleden vader en vaart er de Yangtze-rivier mee af om er smokkelwaar mee te vervoeren. Hij vertrekt in Shanghai en vaart de rivier af naar de bron, samen met een kapitein en een scheepshulpje. In het scheepsruim vindt hij een oude dichtbundel en hij raakt gefascineerd door de poëzie, die gelinkt is aan verschillende plekken waar de boot aanmeert. Hij ontmoet aan de oever al snel een mooie vrouw en heeft een korte maar hevige erotische ontmoeting met haar. Telkens wanneer hij met zijn boot ergens aanmeert, ontmoet hij de jonge vrouw opnieuw in verschillende gedaanten. Ze moet wel een riviergeest zijn ...
Topzware brok filmpoëzie en wellicht quasi onverdraagbaar voor een Westers publiek zonder voorkennis van de Chinese taal, van symboliek en van Oosterse religie. Maar de scenografie van Ping Bin Lee - die ook aan "In the mood for love" en "The assassin" werkte - is verbluffend.
De kijker weet al heel snel wat voor vlees hij/zij in de kuip heeft : in het openingsshot zien we een naakte vrouw kronkelen van seksueel genot en zien we rare tentakels wegglibberen uit haar schaamstreek. Het glibberige creatuur - waarover alle verdere uitleg uitblijft - is een buitenaards wezen dat genot kan verschaffen maar ook pijn kan toedienen. En dat ontdekt ook een andere vrouw, die gevangen zit in een ongelukkig huwelijk met een verdoken homoseksueel, die een seksuele relatie heeft met haar eigen broer...
Ik moest enerzijds denken aan 'Batalla en el cielo' van Carlos Reygadas (controversiële seksscènes gemengd met sociale kritiek) en anderzijds aan 'Melancholia' van Lars Von Trier (de dreigende shots met onderliggende drone-soundtrack). En wat bleek tijdens het live-interview met de aanwezige regisseur na de voorstelling ? Hij is een kennis van Reygadas en deed een beroep op de cinematograaf van Von Trier !
De gevierde en charismatische Chileense dichter Pablo Neruda komt eind jaren '40 in nauwe schoentjes te staan wanneer zijn nadrukkelijke communistische sympathieën niet langer getolereerd worden door het regime. Hij duikt onder en gaat op de vlucht. Maar hij wordt op de hielen gezeten door een gedreven jonge politieman...
Ik ben niet vertrouwd met 's mans werk, maar deze a-typische biopic (over een kort deel van het leven van de dichter) slaagde er wel in om mij te prikkelen. Neruda wordt - temidden een prachtig geënsceneerd decor dat de tijdsgeest mooi vat - neergezet als een charismatische halfgod die een publiek begeestert wanneer hij op erudiete wijze zijn poëzie declameert. En dat publiek kan bestaan uit linkse intellectuelen of uit hoertjes, want Neruda zoekt graag de zelfkant van de maatschappij op. Met de nooit teleurstellende Gael Garcia Bernal in de rol van de ambitieuze politieman.
Een jonge dievegge wordt door de leider van de dievenbende als kamermeid tewerkgesteld bij een rijke en mooie maar ietwat afstandelijke en schijnbaar frigide vrouw, die bij haar dominante oom woont (een excentrieke boekenverzamelaar). Het plan : de leider van de bende zal zich voordoen als een graaf, zal de vrouw verleiden en met haar huwen en zal haar nadien in een gekkenhuis doen belanden en haar van haar fortuin beroven. Aan de dievegge de taak om dit plan vlot te laten verlopen. Maar er ontstaan vonken tussen de dievegge en de vrouw ...
De regisseur van het briljante "Old Boy" doet het weer ! Een geraffineerde, stijlvolle, sprankelende, erotische en verrassende vertelling, waarbij hij de roman "Fingersmith" van Sarah Waters (waarop de film gebaseerd is) alle eer aandoet. En ook Waters zelf was uiterst tevreden met deze adaptatie van haar roman, zoals ik recent nog kon horen uit een interview met haar.
Renata zit al 30 jaar in de gevangenis voor een moord die ze niet beging. Een mede-gevangene bekent uiteindelijk de moord en de ware toedracht : de moord werd gepleegd in opdracht van een rijke gangster met de bedoeling Renata achter de tralies te doen belanden omdat zij haar relatie met de gangster verbrak. Nu ze plots en onverwacht terug vrij komt, zoekt ze vergelding en gaat ze op zoek naar de gangster ...
Gefilmd in zwart/wit, met statische shots, quasi zonder soundtrack en met een lengte van bijna 4 uur : dit is cinema voor geoefende kijkers en voor liefhebbers van slow cinema à la Béla Tarr of Ming-liang Tsai. Voor mensen als mij dus. Eén woord : wauw. Briljante cinema. Geen bloederige wraak-film op z'n Tarantino's, maar aangrijpend en diep-menselijk. En met enkele onvergetelijke personages : de bultenaar die eieren verkoopt op straat, de geschifte jonge vrouw die in alles en iedereen demonen ziet, ... en vooral de getormenteerde jonge man die als travestiet de straten afschuimt op zoek naar wat warmte en genegenheid maar die enkel goorheid en geweld tegenkomt. In haar zoektocht naar wraak sluit Renata al deze verloren zielen in haar armen, waardoor er een onverwacht einde zal komen aan haar missie. Cinema met een grote 'C', die er trouwens om smeekt om zich in al haar glorie op een groot scherm te laten bekijken. Elk shot lijkt wel een prachtig stilleven dat zo kan plaatsnemen in een fotografie-tentoonstelling. Met dank aan Mooov om deze film te programmeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten