Neil Young & Promise of the Real : Rebel Content Tour (Sportpaleis - 24.06.2016)

© Jay Blakesberg

Toen Neil Young het podium betrad met zijn bolle buikje gehuld in een t-shirt met daarop in grote letters het woord 'Earth', was dat uiteraard niet om de gelijknamige band rond Dylan Carson te promoten, doch wel om zijn bezorgdheid uit te drukken over de huidige staat van dat kleine planeetje, waarop we met z'n allen druk rondhollen en die we met z'n allen danig naar de kloten aan het helpen zijn. 'Earth' is tevens de titel van een recent verschenen live-dubbelaar, met daarop 13 songs met als gemene deler "songs I have written about living here on our planet together".

Het zijn songs die Young live bracht gedurende een tournee met Promise Of The Real, een jonge band die deels bekendheid verwierf omdat twee leden (Lukas Nelson en Micah Nelson) zonen zijn van nog zo'n iconisch figuur uit de muziekgeschiedenis : Willie Nelson. Samen met deze jonge band nam Young in 2015 het conceptalbum "The Monsanto Years" op. Ook op dat album vormde een ecologisch engagement de rode draad. Young nam op dat album immers de biotech-multinational Monsanto op de korrel, een bedrijf dat symbool staat voor het gebruik van gen-technologie en patenten-georiënteerd winstbejag. Gelet op de gedeelde thematiek doken logischerwijs op het live 'Earth'-album een aantal Monsanto-nummers op : Wolf Moon, People Want To Hear About Love, Big Box, Monsanto Years.

Vanavond was een uitgelezen kans om Young aan het werk te zien, geflankeerd door deze jonge honden i.p.v. door zijn welhaast mythische Crazy Horse-companen. Zoals bij veel Young-concerten werd het spektakel ingeluid door rand-animatie (ditmaal 'groen' geïnspireerd) : een paar dames in farmer-kledij strooien zaden (bonen ?) rond op het podium en effenen aldus het pad voor Young, die het eerste half uur solo voor zijn rekening neemt. Als je bij wijze van opwarming akoestische versies (op piano, akoestische gitaar en blaasorgel) kunt brengen van klassiekers als 'After the gold rush', 'Heart of Gold', 'The needle and the damage done', 'Comes a Time', 'Helpless' en 'Mother Earth', dan heb je in dat eerste half uur al een setlist neergezet waarvoor menige artiest met graagte een nier zou afstaan en eet het publiek voor de rest van het concert gewillig uit je hand. Een kniesoor die maalt om het feit dat Young af en toe niet al te stem-vast is. Mag het even, een krakende stem als je 70 jaren op de teller hebt staan ?

Na dit akoestische half uur verschijnen enkele mannen in biohazard-pakken ten tonele. Ze blazen het podium schoon met enkele pesticide-blazers. De heren van POTR flankeren Young (met akoestische gitaar en mondharmonica) voor wat een half uur gezapige folk/country zal blijken te zijn. Van 'Out on the Weekend' t.e.m. 'Harvest Moon' kabbelt het concert rustig maar intoxicerend verder, met het ene hoogtepunt na het andere. En voor het publiek er erg in heeft, is er al een uur gepasseerd voordat Young voor het eerst zijn elektrische gitaar omgordt voor 'Alabama'. Qua 'opwarming' zul je zelden beter meemaken.

Het is tijdens het 'elektrische' vervolg van het concert dat zal blijken wat een geweldige zet de inbreng van Promise Of The Real blijkt te zijn. Met alle respect voor de heren van Crazy Horse, die tijdens hun passage in Vorst Nationaal in 2013 toch wel wat sleet vertoonden. Maar de kerels van POTR speelden enthousiast, super-degelijk en lekker fris van de lever. Met respect voor de oude meester, maar zonder slaafse en anonieme sessie-muzikanten te zijn. Het bleek een magische wisselwerking tot ieders voordeel te zijn tussen de oude Young en de jonge achterban. En het leverde meerdere hoogtepunten op. Als ik er dan toch eentje moet uitpikken : "Down by the river". Wat een epische, snerpende, scherpe versie van deze klassieker kregen we daar geserveerd, zeg ! Ammehoela.

Naar het einde van het concert werd opnieuw de nadruk gelegd op de ecologische boodschap met nummers als 'Monsanto Years' en 'Wolf Moon'. Oude kraker 'Rockin' in the free world' (met talloze reprises van het refrein) sloot de reguliere setlist af. En waar ik stiekem hoopte op 'Cortez the Killer' als bisser en als ultieme kers op een heerlijke taart, werd het onverwacht 'Tonight's the night', met Young achter de piano. Blijkbaar was het de eerste keer dat Young dit nummer live bracht samen zijn jonge kompanen, want het leek ook voor hen een verrassing te zijn. En zo kregen we op het einde van deze dolle - 3 uur durende ! - rit nog een aandoenlijk staaltje live-improvisatie. Zoals Young lopen ze niet dik gezaaid (zelfs niet wanneer genetisch gemanipuleerde ggo-zaden gebruikt worden). Maar vooral ook petje af voor de Promise Of The Real.



Setlist :
1. After the Gold Rush (Neil solo on piano)
2. Heart of Gold (Neil solo on acoustic guitar)
3. The Needle and the Damage Done (Neil solo on acoustic guitar)
4. Comes a Time (Neil solo on acoustic guitar)
5. Helpless (Neil solo on acoustic guitar)
6. Mother Earth (Neil solo on pump organ)
7. Out on the Weekend
8. From Hank to Hendrix
9. Human Highway
10. Only Love Can Break Your Heart
11. Unknown Legend
12. Harvest Moon
13. Alabama
14. Bad Fog of Loneliness
15. Winterlong
16. Walk On
17. Down by the River
18. Mansion on the Hill
19. Powderfinger
20. Western Hero
21. Vampire Blues
22. Country Home
23. Seed Justice
24. Monsanto Years
25. Wolf Moon
26. Rockin' in the Free World
------
27. Tonight's the Night